Vilela cumpriu ca tradición de festexar o San Brais. Ás 12.00, deste 3 de febreiro día da festividade do avogado dos males da garganta, saía o santo da capela para percorrer as rúas do barrio rués entre cánticos e loubanzas acompañados por un grupo de gaiteiros.
Todo o que queira conmemorar esta festa como é debido ten que comer as populares roscas ou rosquillas de San Brais, previamente bendicidas na misa en honra ao santo. Este ano o vendedor das roscas que ía todos os anos non apareceu e foi a asociación veciñal quen ás puxo á venta.
A misa foi oficiada polo que foi ate a súa xubilación párroco da parroquia de Santo Estevo. Don Severino e polo actual sacerdote, Jose Fernández de Abajo.
Historia do Santo
San Brais, un médico e bispo de Sebaste –Armenia—, viviu durante os séculos III e IV, un tempo no que foi especialmente coñecido por obrar numerosas curacións milagrosas. Isto valeulle para converterse en patrón dos otorrinolaringólogos e de quen padece algunha afección na garganta.
Oración ao Santo
Lémbraselle pola súa faceta de médico e considéraselle o protector daqueles que sofren unha doenza na garganta, escribiuse unha oración dedicada a el, que alude ao milagre da espiña de peixe: «Oh Glorioso San Blas, quen, cunha breve oración, restaura a saúde perfecta a un neno que estaba a piques de enviar o último anhelo por unha espiña de peixe atravesada na súa garganta, dános toda a graza para experimentar a efectividade do teu patrocinio en todas as dores de garganta, pero sobre todo, de mortificar coa fe práctica dos preceptos da Santa Iglesia, este sentido tan perigosos, e usar sempre a nosa linguaxe para defender as verdades da fe tan loitadas e denigradas nos nosos días. Así sexa.»
San Brais foi condenado a morrer afogado
Na época do emperador de Capadocia, Agrícola, durante as persecucións aos cristiáns de principios do século IV, San Blas foi torturado e executado. Cando un grupo de cazadores foi a buscar animais ao bosque de Argeus para os xogos da area, viron a boa parte deles agrupados fóra da cova, probablemente buscando protección. O Santo estaba a orar nese momento e foi tomado como prisioneiro.
Tras a súa captura, esixíuselle que renegase da fe, pero rexeitou a proposta de plano. É por iso polo que foi enviado a prisión, onde permaneceu algúns días predicando entre cativos e condenados á morte, á vez que curaba enfermos e bautizaba a quen quería facerse cristiáns.
De acordo ás Actas de San Blas, foi condenado a morrer por afogamento. Pero entón ocorreu algo milagroso e é que, cando foi lanzado ás augas, o Santo empezou a camiñar sobre estas. De aí foi conducido ao cadalso, torturado e, finalmente, decapitado. No ano 316 d.C., en tempos do emperador Licinio, morreu como mártir.
