Levan tres anos enchendo de maxia as rúas e prazas de Veigamuiños, convertendo esta parroquia do Barco nun recuncho onde o espírito do Nadal florece con forza. Este labor, tan especial, é obra dun grupo de mulleres cheas de creatividade e ilusión, que cada ano engaden novas decoracións.
Entre as súas recentes creacións destacan o Apalpador, un buzón para deixar as cartas do Papá Noel e os Reis, o tren de agasallos, esquiadores, velas e figuras que parecen cobrar vida. «O cambio que houbo foi de Bea e Marina que lle axudou. As demais pintábamos», comenta Carmen a presidenta desta agrupación.
Bea é o motor desta iniciativa, como ben di Marina: «As ideas veñen Súper Bea que é unha todo terreo. Se hai que serrar, serra; se hai que taladrar, taladra. Non hai nada que se lle resista». Ao seu carón están, na antigua casa da escola —onde quedamos para conversar—, Carmen, a presidenta: xunto con Luli, Manoli e María del Carmen, que corroboran todo o que se está a falar.
Un dos grandes reclamos desta edición son os esquiadores que descenden a costa de Veigamuiños, ou baixan no telesilla, e o tren cargado de agasallos que representan a ilusión, á porta da igrexa. Nun lateral do templo, unha árbore de Nadal feita con listóns de madeira onde se poden ler os nomes de todos os nenos do lugar. Xusto en fronte, o Apalpador recibe aos visitantes dende a marquesiña onde para o autobús.
Seguindo o curso do arroio Mariñán máis árbores con desexos, renos, velas e ao fondo un nacemento feito con figuras de tronco ao que non lle falta detalle e o que é preciso ver de noite e de día.
Non queda atrás o barrio veciño de Tremiñá, que tamén luce adornos feitos por estas mulleres. Alí, os beléns destacan pola súa localización: un está nun antigo muíño á beira do arroio Mariñán, e outro repousa ao pé dun cruceiro, no traxecto do Camiño de Inverno.
A Asociación de Mulleres Rurais de Veigamuiños non se detén. Levan case 20 anos organizando obradoiros de bolillos, punto canario, memoria e pandeireta, así como ximnasia adaptada tanto para quen pode traballar no chan como para as que o teñen que facer na cadeira. Ademais, tamén teñen un papel protagonista nas festas, como as de Santo Tirso, que se celebrarán o 17 e 18 de xaneiro con campionatos de tute e xogos para os máis pequenos.
A forza da unión e a paixón polo seu pobo refórzase enchendo cada recuncho de Veigamuiños e Tremiñá co calor do Nadal e co traballo en equipo. Un exemplo de compromiso, creatividade e ilusión sen límites.
No seguinte vídeo podes escoitar a conversa mantida coas mulleres rurais de Veigamuiños e tamén dar un paseo polas rúas e prazas adornadas por estas mulleres:
